ასე ერთმნიშვნელოვნად ძნელია ამ შეკითხვაზე ამომწურავი პასუხის გაცემა, თუმცა განვიხილოთ რამდენიმე რჩევა:

• მნიშვნელოვანია, სწავლის პროცესში ბავშვმა იგრძნოს, რომ დაბრკოლების აღმოჩენის შემთხვევაში მას დაეხმარებიან. ეს შეიძლება იყოს, როგორც მშობელი, ასევე მასწავლებელი. აუცილებელია, ბავშვს ვასწავლოთ კითხვის დასმა იმ საკითხთან დაკავშირებით, რომელიც ვერ გაიგო ან საჭიროებს მეტ დაზუსტებას. ამით დავეხმარებით ბავშვს, რომ თანამშრომლობად აღიქვას სასწავლო პროცესი, რომელშიც მას ყოველთვის დაეხმარებიან.
• სასურველია, თუ ბავშვისათვის მიცემული დავალებები იქნება მრავალფეროვანი. ეს გაახალისებს სასწავლო პროცესს და უფრო მეტ ინტერესს გაუჩენს.
• საჭიროა შევაქოთ ბავშვის თითოეული ძალისხმევა სწავლის პროცესში, რათა სწავლა არ ასოცირდებოდეს მხოლოდ შეცდომების დაშვებასთან და შენიშვნების მოლოდინთან, არამედ დაუკავშირდეს ისეთ პოზიტიურ მოვლენას, როგორიცაა შექება;

გავაცნობიეროთ, როგორი მსწავლელია ბავშვი - აუდიალური, ვიზუალური თუ კინესთეტიკური - და, შესაბამისად, დასწავლის პროცესში ჩავრთოთ ის რესურსი, რომელიც მოცემული ტიპის ბავშვისთვისაა შესაბამისი. მაგალითად, კინესთეტიკი ბავშვი ადვილად დაისწავლის მასალას, თუ მისი დახატვის შესაძლებლობა მიეცემა. აუდიალური ტიპის მოსწავლემ უმჯობესია მოისმინოს დასასწავლი მასალა, ხოლო ვიზუალურ მსწავლელს ურჩევნია, თავად წაიკითხოს ან მიეწოდოს გაკვეთილის შესაბამისი ვიზუალური რესურსი.

ვერიკო სადაღაშვილი, ფსიქოლოგი